Week 3 finished: kill the hill before it kills you!

Zondagavond van week 3, ongelooflijk hoe snel de weken voorbij vliegen. Tijdens deel twee van de week werden al enkele opdrachten afgewerkt en ingediend, andere opdrachten zijn in ontwikkeling.  Uit de vakken 'Leadership' en 'Emotional Intelligence' haal ik veel op vlak van persoonlijke ontwikkeling. De discussies zijn niet altijd even gemakkelijk: wel om te volgen, maar om je eigen inbreng met de juiste nuances te doen, blijft toch een uitdaging. Maar voor uitdaging zijn we hier en er is geen gebrek aan 😌. Sommige mensen vragen of er ook wel les is, gezien alle randactiviteiten. Ik kan jullie geruststellen: er is les en huiswerk genoeg, maar ik denk dat verhalen jullie meer interesseren. Voor de die hards, toch even een foto van een leslokaal en van mijn bureau 😏.

Vrijdag werd afgesloten met een bezoek aan het Hostage Rescue Team (HRT) van de FBI, het enige nationale law enforcement team dat belast is met anti-terroristische opdrachten en gijzelingen. De meeste lokale SWAT eenheden van de politiedepartementen lossen hier zelf de gijzelingen op (in tegenstelling tot in België waar enkel de speciale eenheden van de federale politie, DSU, tussenkomen bij gijzeling). De field offices van de FBI hebben ook SWAT teams, maar dit zijn geen fulltime teams. Het zijn de 'special agents' zelf die geselecteerd worden en een bijkomende opleiding krijgen om wanneer nodig als SWAT team op te treden.

Het HRT daarentegen is een fulltime eenheid die in 1983 werd opgericht, omdat er tot dan enkel militaire gelijkaardige eenheden bestonden en deze voor binnenlandse inzet minder geschikt waren (lees: hun doel is prioritair niet gericht op het arresteren van terroristen). Operatoren kunnen zich kandidaat stellen na drie jaar dienst als 'special agent'. Ze doorlopen een selectie van twee weken. De geslaagde kandidaten volgen een opleiding van 11 maanden. HRT-leden vergezellen ook militaire speciale eenheden naar het buitenland om te assisteren bij de arrestatie van terreurverdachten. Het zijn dan ook de HRT-leden die verantwoordelijk zijn voor de gerechtelijke afhandeling en het respecteren van het legaal kader! Om begrijpelijke redenen kan ik jullie geen foto's van binnen de eenheid tonen. Om jullie even te laten proeven (of watertanden): jaarlijks verbruikt de eenheid 25.000 $ aan deuren en vensters in hun shooting & training house. Ze beschikken over hun eigen helikoptereenheid met piloten. Een Boeing 757 staat klaar om de eenheid naar eender waar in de USA te vliegen. De stock aan munitie bedraagt momenteel 6,2 miljoen $ (ja, verslik je niet). Ze beschikken over een moduleerbaar trainingshuis en shooting house waar met scherpe munitie geoefend wordt. De operatoren beschikken elk over een "cave", een kleine persoonlijke 'cel' (het is letterlijk tussen tralies) waar al hun uitrusting klaarligt en kan onderhouden worden. Elke operator heeft permanent enkele zakken uitrusting klaarliggen voor operaties in diverse gebieden (koud en warm klimaat bv.). Als een operator niet op tijd op de basis kan geraken bij een alarmering, kan hij rechtstreeks naar de luchthaven gaan. Zijn buddy neemt dan zijn gerief mee.

Tot op heden zijn er een 400-tal operatoren gevormd sinds de oprichting, vier kwamen om tijdens dienst. Hun foto's hangen in de inkomhal, traditie bij speciale eenheden. Tijd om het weekend in te zetten hierna. Zaterdagochtend was uitslapen niet aan de orde, want om 7 uur vertrokken we naar het Witte Huis voor ons bezoek dat geregeld was door één van onze klasgenoten van de Secret Service. Eerste controle was of onze naam op de bezoekerslijst stond (ja dus) en vier controles verder waren we binnen in the White House. Voorafgaand aan mijn komst naar de FBI bekeek ik alle vijf seizoenen van 'House of Cards' in het Engels om mij wat voor te bereiden. Zaterdag werd dan ook precies een wandeling doorheen de serie met het bezoek aan het Witte Huis en het Capitol, waarin het 'House of Representatives' (Huis van Afgevaardigden, 435 'congresmen') en de 'Senate' (met 100 senatoren) zetelen. Het Witte Huis, dat in de week wordt bewoond door de president en zijn familie en waar regerings- en stafleden werken, wordt in het weekend omgetoverd tot een museum. De tapijten worden deels opgerold en er worden afspanningslinten geplaatst. Om het Witte Huis te kunnen bezoeken, moet je een verzoek indienen bij jouw "congresman" of bij je vriend bij de Secret Service 😀.

In deze zaal werd de uitschakeling van Osama Bin Laden wereldkundig gemaakt door voormalig president Obama

Oude US Senate Chamber (1810-1859)

US Capitol Police, iedereen zijn eigen politie

The White House: State Dining Room

In het Capitol kregen we de VIP-toer die ons tot achter gesloten deuren bracht die voor het publiek niet opengaan tijdens de rondleidingen. Zo wierpen we een blik in de oude US Senate Chamber (gebruikt van 1810 tot 1859). Nu komt elke nieuwe president na de eedaflegging hierheen met zijn familie voor een fotosessie. We mochten ook plaatsnemen in het Huis van Afgevaardigden en zelfs even plaatsnemen achter het spreekgestoelte, maar de telefoons en camera's moesten daar helaas eerst achtergelaten worden.

Onderweg controleren we even of we niet op te grote voet leven (schoenmaat 52!). De weergoden waren ons gunstig gezind en we sloten een boeiende dag vermoeid af. Voor de statistieken: ik leg hier per week gemiddeld 80 km af al wandelend en lopend (de lange afstanden tussen klaslokalen, refter, gymzaal en slaapkamers verklaart dit mede). Ter vergelijking: tijdens een gewone werkweek in België leg ik gemiddeld 40 km te voet af. Geen wonder dat ik honger krijg! Zondag terug wakker om 6 uur en om mijn roommate nog wat slaap te gunnen, sluip ik de kamer uit, steek mijn was in, ga een kilometer zwemmen, ben mooi op tijd terug om de was in de droogkast te steken (industriële machines zijn precies sneller dan die van thuis) en kan met mijn roommate om 8 uur gaan ontbijten. Om 10 uur is het terug 'Sunday-Runday' en gaan we met ons internationaal groepje terug de heuvels te lijf, onder het motto 'Kill the hill before it kills you'. 13,3 km en een uur en 21 minuten later zijn we terug. Na de douche en de lunch brengen we een bezoekje aan het indrukwekkende zeer nabij gelegen National Marine Corps Museum. Knap staaltje militaire geschiedenis in een indrukwekkend museum!

Bij terugkeer is er nog even tijd voor een videochat met het thuisfront, om na het avondmaal nog wat huiswerk bij de horens te vatten. Ik sluit de zondagavond af met de blog. Groeten ginderachter!