Week 4: if it doesn't challenge you, it doesn't change you!

Week 4 was een uitdaging voor de conditie: elke dag sport met enkele uitputtende circuit trainingen. In de theorie hebben we gezien dat je best traint met een groene, gele en rode dag. Maar in de praktijk zijn alle dagen hier rood. De challenge deze woensdag - the cyclone - een parcours waarbij je gedurende vijf minuten elke minuut een andere reeks oefeningen doet en dat driemaal herhaalt (met een minuut rust ertussen) was een killer. Voorafgaand aan de challenge werd er gebeden voor twee collega's die doodgeschoten waren, ik denk dat de teller voor deze week op 5 staat! Dat kunnen we ons toch niet voorstellen dat er zoveel schietpartijen zijn waarbij collega's worden neergeschoten en zelfs om het leven komen. In dit geval was de oproep voor winkeldiefstal! En ja voorafgaand aan een gezamenlijke maaltijd of bij gesneuvelde collega's wordt er nog een gebed gedaan. Dat voelt voor mij wat vreemd aan. Ik heb er met enkele collega's over gesproken van wie ik merkte dat ze niet echt actief mee baden en die bevestigden mijn vermoeden: zelf waren ze niet echt praktiserend gelovig maar ze respecteerden gewoon het moment van bezinning. De meeste Amerikanen zijn echter nog wel heel actief in hun kerkgemeenschap. Je vindt er in allerlei soorten en je ziet er overal. Ze lijken in niets op de Europese katholieke kerken en kathedralen die wij gewoon zijn.  Ook de FBI Academy beschikt over haar eigen kapel waar erediensten worden georganiseerd.

De kapel in de FBI Academy

Eén van de interessante sprekers deze week was de voormalige kapitein van de USS Cole waar Al-Qaida een zelfmoordaanslag op pleegde terwijl het schip in de haven van Aden (Yemen) aan het tanken was. Deze week waren de avonden ook goed gevuld met huiswerk, wat ervoor zorgt dat ik goed op schema zit, maar waardoor er deze week slechts één blogpost is.

Het merk 5.11 is een bevoorrechte partner van de FBI National Academy en van Law Enforcement in de US in het algemeen en organiseerde voor ons een steak dinner. 270 steaks werden gegrild. En elke steak was eigenlijk goed voor drie volwaardige maaltijden. Ik snap waarom ze ons zoveel laten sporten 😆.  Er was ook een leuk cadeautje: een gegraveerd zakmes met het logo van de FBI NA en ons sessienummer. Ik kreeg deze week ook post van het thuisfront - heel leuk. Veiligheid wordt hier in ieder geval ernstig genomen: elk pakket en elke brief wordt geopend en dan krijg je die mooi dichtgeplakt met een stickertje 'Opened & Inspected' met de datum. Ik moet toegeven dat ik blij was dat het vrijdagnamiddag was en de best uitputtende week voorbij was. Onze collega van Europol had iets te vieren (zie persbericht) en een zwoele vrijdagavond is daar perfect voor. Vrijdagavond gaat altijd de riem eraf: geen huiswerk, enkel ontspannen en verbroederen. Maar dat de Belgen de dappersten der Galliërs zijn bleek toch maar op zaterdagmorgen 😛. 

Ik volgde ook een interessante lezing van een explosievenexpert van de FBI, die trouwens na de aanslagen in Brussel naar ons land is gekomen om te assisteren met het onderzoek. Diezelfde dag kwamen ook drie 'Chiefs' (vergelijkbaar met een korpschef bij ons) hun ervaringen delen.

Nu dat we vier weken ver zijn, maken veel Amerikaanse collega's er gebruik van om even naar huis te vliegen, waardoor de 'weekendgroep' dit weekend kleiner was dan anders. Ook mijn roommate vliegt even over en weer naar zijn gezin. Zaterdagvoormiddag was huiswerktijd en na de middag werden we gegidst door één van onze docenten langs het verleden van de Amerikaanse Burgeroorlog. We bezochten het slagveld van de Slag bij Chancellorsville, een belangrijke slag uit de Civil War. De avond werd afgesloten bij "Brock's Riverside Grill" in Fredericksburg met burgers en bier. Zondag wordt een huiswerkdag en de wekelijkse heuvelloop zal afhangen van de verrekking die ik vrijdag tijdens de training opliep. 

Gezond ontbijt

Kanonnen in Chancellorsville

Burgers & bier in "Brock's Riverside Grill"

Week 3 finished: kill the hill before it kills you!

Zondagavond van week 3, ongelooflijk hoe snel de weken voorbij vliegen. Tijdens deel twee van de week werden al enkele opdrachten afgewerkt en ingediend, andere opdrachten zijn in ontwikkeling.  Uit de vakken 'Leadership' en 'Emotional Intelligence' haal ik veel op vlak van persoonlijke ontwikkeling. De discussies zijn niet altijd even gemakkelijk: wel om te volgen, maar om je eigen inbreng met de juiste nuances te doen, blijft toch een uitdaging. Maar voor uitdaging zijn we hier en er is geen gebrek aan 😌. Sommige mensen vragen of er ook wel les is, gezien alle randactiviteiten. Ik kan jullie geruststellen: er is les en huiswerk genoeg, maar ik denk dat verhalen jullie meer interesseren. Voor de die hards, toch even een foto van een leslokaal en van mijn bureau 😏.

Vrijdag werd afgesloten met een bezoek aan het Hostage Rescue Team (HRT) van de FBI, het enige nationale law enforcement team dat belast is met anti-terroristische opdrachten en gijzelingen. De meeste lokale SWAT eenheden van de politiedepartementen lossen hier zelf de gijzelingen op (in tegenstelling tot in België waar enkel de speciale eenheden van de federale politie, DSU, tussenkomen bij gijzeling). De field offices van de FBI hebben ook SWAT teams, maar dit zijn geen fulltime teams. Het zijn de 'special agents' zelf die geselecteerd worden en een bijkomende opleiding krijgen om wanneer nodig als SWAT team op te treden.

Het HRT daarentegen is een fulltime eenheid die in 1983 werd opgericht, omdat er tot dan enkel militaire gelijkaardige eenheden bestonden en deze voor binnenlandse inzet minder geschikt waren (lees: hun doel is prioritair niet gericht op het arresteren van terroristen). Operatoren kunnen zich kandidaat stellen na drie jaar dienst als 'special agent'. Ze doorlopen een selectie van twee weken. De geslaagde kandidaten volgen een opleiding van 11 maanden. HRT-leden vergezellen ook militaire speciale eenheden naar het buitenland om te assisteren bij de arrestatie van terreurverdachten. Het zijn dan ook de HRT-leden die verantwoordelijk zijn voor de gerechtelijke afhandeling en het respecteren van het legaal kader! Om begrijpelijke redenen kan ik jullie geen foto's van binnen de eenheid tonen. Om jullie even te laten proeven (of watertanden): jaarlijks verbruikt de eenheid 25.000 $ aan deuren en vensters in hun shooting & training house. Ze beschikken over hun eigen helikoptereenheid met piloten. Een Boeing 757 staat klaar om de eenheid naar eender waar in de USA te vliegen. De stock aan munitie bedraagt momenteel 6,2 miljoen $ (ja, verslik je niet). Ze beschikken over een moduleerbaar trainingshuis en shooting house waar met scherpe munitie geoefend wordt. De operatoren beschikken elk over een "cave", een kleine persoonlijke 'cel' (het is letterlijk tussen tralies) waar al hun uitrusting klaarligt en kan onderhouden worden. Elke operator heeft permanent enkele zakken uitrusting klaarliggen voor operaties in diverse gebieden (koud en warm klimaat bv.). Als een operator niet op tijd op de basis kan geraken bij een alarmering, kan hij rechtstreeks naar de luchthaven gaan. Zijn buddy neemt dan zijn gerief mee.

Tot op heden zijn er een 400-tal operatoren gevormd sinds de oprichting, vier kwamen om tijdens dienst. Hun foto's hangen in de inkomhal, traditie bij speciale eenheden. Tijd om het weekend in te zetten hierna. Zaterdagochtend was uitslapen niet aan de orde, want om 7 uur vertrokken we naar het Witte Huis voor ons bezoek dat geregeld was door één van onze klasgenoten van de Secret Service. Eerste controle was of onze naam op de bezoekerslijst stond (ja dus) en vier controles verder waren we binnen in the White House. Voorafgaand aan mijn komst naar de FBI bekeek ik alle vijf seizoenen van 'House of Cards' in het Engels om mij wat voor te bereiden. Zaterdag werd dan ook precies een wandeling doorheen de serie met het bezoek aan het Witte Huis en het Capitol, waarin het 'House of Representatives' (Huis van Afgevaardigden, 435 'congresmen') en de 'Senate' (met 100 senatoren) zetelen. Het Witte Huis, dat in de week wordt bewoond door de president en zijn familie en waar regerings- en stafleden werken, wordt in het weekend omgetoverd tot een museum. De tapijten worden deels opgerold en er worden afspanningslinten geplaatst. Om het Witte Huis te kunnen bezoeken, moet je een verzoek indienen bij jouw "congresman" of bij je vriend bij de Secret Service 😀.

In deze zaal werd de uitschakeling van Osama Bin Laden wereldkundig gemaakt door voormalig president Obama

Oude US Senate Chamber (1810-1859)

US Capitol Police, iedereen zijn eigen politie

The White House: State Dining Room

In het Capitol kregen we de VIP-toer die ons tot achter gesloten deuren bracht die voor het publiek niet opengaan tijdens de rondleidingen. Zo wierpen we een blik in de oude US Senate Chamber (gebruikt van 1810 tot 1859). Nu komt elke nieuwe president na de eedaflegging hierheen met zijn familie voor een fotosessie. We mochten ook plaatsnemen in het Huis van Afgevaardigden en zelfs even plaatsnemen achter het spreekgestoelte, maar de telefoons en camera's moesten daar helaas eerst achtergelaten worden.

Onderweg controleren we even of we niet op te grote voet leven (schoenmaat 52!). De weergoden waren ons gunstig gezind en we sloten een boeiende dag vermoeid af. Voor de statistieken: ik leg hier per week gemiddeld 80 km af al wandelend en lopend (de lange afstanden tussen klaslokalen, refter, gymzaal en slaapkamers verklaart dit mede). Ter vergelijking: tijdens een gewone werkweek in België leg ik gemiddeld 40 km te voet af. Geen wonder dat ik honger krijg! Zondag terug wakker om 6 uur en om mijn roommate nog wat slaap te gunnen, sluip ik de kamer uit, steek mijn was in, ga een kilometer zwemmen, ben mooi op tijd terug om de was in de droogkast te steken (industriële machines zijn precies sneller dan die van thuis) en kan met mijn roommate om 8 uur gaan ontbijten. Om 10 uur is het terug 'Sunday-Runday' en gaan we met ons internationaal groepje terug de heuvels te lijf, onder het motto 'Kill the hill before it kills you'. 13,3 km en een uur en 21 minuten later zijn we terug. Na de douche en de lunch brengen we een bezoekje aan het indrukwekkende zeer nabij gelegen National Marine Corps Museum. Knap staaltje militaire geschiedenis in een indrukwekkend museum!

Bij terugkeer is er nog even tijd voor een videochat met het thuisfront, om na het avondmaal nog wat huiswerk bij de horens te vatten. Ik sluit de zondagavond af met de blog. Groeten ginderachter!

Birthday week

'High & Tight' @ Marine Corps Barber

Maandag trotseerden we het drukke ochtendverkeer richting Washington DC om een bezoek te brengen aan het nationaal hoofdkwartier van de FBI. Interessante ideeën opgedaan voor een nieuwbouw: in het midden van hun gebouw was een pleintje met een terras en een Starbucks, een looppiste en een (overdekte) fitnesszaal in open lucht. FBI-agenten kunnen tijdens hun dienst altijd gaan sporten (als de dienst dat toelaat uiteraard). De FBI-directeur vereerde ons met een kleine toespraak tijdens ons bezoek. In de namiddag kregen we een rondleiding in het 'United States Holocaust Memorial Museum'. Ondanks dat ik afgelopen zomer nog maar het concentratiekamp van Dachau bezocht, was dit opnieuw een harde confrontatie met de gruwelijkheden van WO II. Het museum heeft een programma voor politiediensten (een beetje vergelijkbaar met ons programma waarbij de Dossinkazerne in Mechelen wordt bezocht) waarbij de focus ligt op de bijdrage van de politie tot het beschermen van een democratische rechtsorde.

FBI Director Wray spreekt ons toe

Stof genoeg voor discussies daarna op de terugweg naar Quantico. Dinsdag was het mijn verjaardag en mijn sectie zal mijn leeftijd niet snel vergeten. Ze brachten de sportinstructeur onder de aandacht dat ik jarig was, met als gevolg interessante series oefeningen met het nummer 42 en 'Happy Birthday' zingen tijdens het doen van push-ups. Maar het was een mooie afsluiter van de lesdag na een boeiende uiteenzetting over IS tijdens Counterterrorism met als belangrijkste waarschuwing dat ze zeker niet verdwenen zijn hoewel ze nog weinig territorium overhouden. De activiteiten verschuiven en nemen toe in Afrika en Azië. Ook de terugkerende vrouwen met kinderen vormen een grote uitdaging voor de toekomst. Wereldwijd worden nog een hoop aanslagen op regelmatige basis voorkomen, maar halen vaak de media niet. Ook nieuwe modi operandi en welke veiligheidsmaatregelen te nemen, kwamen aan bod. De les Leadership biedt heel wat mogelijkheden om verschillende ideeën en ervaringen uit te wisselen. Op vlak van rekrutering en selectie worstelen departementen hier met het probleem dat verloning en pensioenstelsels allemaal verschillend zijn. Politiemensen starten vaak hun carrière ergens en nemen dan ontslag om bij een andere politiedienst te beginnen waar ze beter betaald worden en/of betere pensioenstelsels en voorwaarden krijgen. Dat probleem hebben wij alvast niet. Politiemensen bij een 'University Police' hebben dan weer het voordeel dat ze hun kinderen gratis kunnen laten studeren aan de universiteit waar zij werken. Als je weet dat bedragen van 100.000 $ voor een jaar aan de universiteit normaal zijn, is dat een mooi extralegaal voordeel als je een paar kinderen hebt! Zo krijg je dus bv. politiemensen die op 46 jaar op pensioen gaan (op hun 21ste begonnen) na 25 jaar dienst met 60% van hun loon, waarna ze gaan werken bij een universiteitspolitie.

Aantal patronen van elk kaliber dat elke
nieuwe FBI-agent tijdens de 20 weken basisopleiding schiet

Maar het was natuurlijk ook mijn verjaardag. Met drie collega's passeerden we eerst langs de Marine Corps Barber op de basis en één van mijn buddies, een voormalige Marine, daagde me uit om de enige en echte US Marines haircut uit te proberen, genaamd 'High & Tight' (hoog en strak). Daar schrik je mij nu echt niet mee af (ik heb jarenlang met een gemillimeterd kapsel rondgelopen). Dus zo gezegd, zo gedaan. Quantico is uiteraard de plaats om het te doen, geen enkele naam die zo verbonden is met de US Marines. Daarna was het tijd voor een bescheiden verjaardagsfeestje en mijn makkers verrasten me met een heerlijke ijstaart! Ook het plaatselijk gebruik vond ik wel leuk: hier geeft de jarige geen rondje, maar iedereen trakteert de jarige. Ik heb ze een beetje van onze gewoonte bijgebracht en we maakten er een gecombineerde traktatie van 😏. Vermoedelijk heb ik afgelopen nacht iets harder gesnurkt. Maar deze morgen stonden we zoals het hoort aan de start voor onze tweede challenge "You're not in Kansas anymore". Drie series van 6 minuten runs: 6 minuten de trappen op van de parkeertoren, 6 minuten een pittig heuveltje op en af en 6 minuten met een partner sprintjes in een rekker lopen. Lekker verzuurde benen dus, maar een heerlijke work-out! By the way, de staat Kansas is zo plat als West-Vlaanderen, vandaar de naam.

Momenteel is er een bedrieglijke rust wat huiswerk betreft omdat ik goed op schema zit, maar er zijn een aantal grotere opdrachten die toch een vooruitblik behoeven. De rest van de woensdagavond zal daar toch aan besteed worden. Tot later!

United States Holocaust Memorial Museum

Verzameling schoenen van Holocaust-slachtoffers

Week 2 down: the road from Quantico to Washington DC

Twee belangrijke momenten tijdens het lesprogramma in de tweede helft van de week waren het International Panel en de uiteenzetting over de West Nickel Mines School shooting. Tijdens het panel nemen internationale studenten plaats op het podium in het auditorium en beantwoorden voor de ganse sessie (onvoorbereide) vragen over hun politieorganisatie: structuur, werking, beleid, bewapening, bevoegdheden, organisatie van justitie ... Publiek schrikt me niet echt af, maar in het Engels is het toch net iets spannender 😅. De voordracht over de school shooting kreeg de ganse zaal stil: de dader gijzelde in 2006 tien lagere schoolmeisjes en schoot er uiteindelijk 8 neer, waarvan 5 het niet overleefden. De toenmalige leidinggevende politieofficier ter plaatse van de Pennsylvania State Police kreeg het nog steeds moeilijk tijdens zijn verhaal en de ganse zaal met hem. Niemand die onbewogen bleef en elke politieman of -vrouw in de zaal herbeleefde zijn of haar eigen beklijvende ervaring. Zelden zo blij geweest dat ik me daarna mocht gaan afbeulen tijdens de sportles. Om de lesweek volledig af te ronden ging ik vrijdagnamiddag nog een kilometer zwemmen. 

Sectie 4

Dat compenseerde dan weer om op vrijdagavond bij een zalig weertje van 25 graden enkele stukken ribeye op de barbecue te gooien. Napraten over de week tot middernacht in T-shirt (sorry thuis, ik moet jullie toch even jaloers maken 😏). Zaterdagochtend na het ontbijt vertrokken we met een groepje naar Washington DC. Volle zon, tot 27 graden en op de koop toe was het in DC ook nog Cherry Blossom Parade (kersenbloesemparade).  Deels met de auto, deels met de metro belandden we in het hart van The Mall. Een hele hoop volk dus op straat, maar tegelijk ook heel wat blokken verkeersvrij gemaakt. Leuk dus voor ons. Gezien het mooie weer besloten we een wandeling te maken langs The Mall, van het Smithsonian Castle, naar Washington Memorial via het Witte Huis, naar het National World War II Memorial tot aan het Lincoln Memorial en zo naar het Korean War Veterans Memorial. Honger en dorst zorgden ervoor dat het Vietnam War Memorial voor een volgende keer zal zijn.

Lincoln Memorial

The White House

Na de lunch splitste onze groep zich in twee en met vijf collega's bezocht ik het International Spy Museum over de geschiedenis van de spionage van de oude tijden tot wat er ons nog te wachten staat. Interessant en leuk gebracht. Tip: je krijgt korting als student of senior (dat kennen wij ook), maar ook voor Military/Law Enforcement 😁. Ook een passage langs Ford's Theatre (helaas niet open voor bezoek wegens een voorstelling) waar president Abraham Lincoln exact op zaterdag 14 april (1865) werd neergeschoten en uiteindelijk overleed op 15 april in het huis aan de overzijde. We bezochten dan maar het bijbehorende museum met de indrukwekkende vier verdiepingen hoge boekentoren van alle boeken die over Lincoln zijn geschreven. Op het einde van deze prachtige dag hadden we bijna 16 km gewandeld volgens alle aanwezige stappentellers en GPS-trackers!

Nog even wat over het politiewerk voor de geïnteresseerde collega's. Net zoals bij ons kennen de Amerikanen eigenlijk drie systemen voor een huiszoeking: heterdaad (exigent circumstances, kan gedaan worden wanneer verondersteld wordt dat fysieke integriteit van een persoon of een eigendom in gevaar is), toestemming (by consent) en met bevel (search warrant). De bevoegdheden zijn dan weer een heel andere zaak: lokale politiemensen (dus niet van State Police, maar sheriff of city departments, of uiteraard ook niet voor de federale politiediensten zoals de FBI) hebben enkel bevoegdheid op hun grondgebied. Op het grondgebied van de staat mogen ze enkel optreden in geval van een 'felony' (=serious crime, te vergelijken met misdaden bij ons), anders zijn ze niet bevoegd. Buiten de staat (in de rest van de VS dus) hebben ze geen enkele bevoegdheid! Er bestaat een uitzondering waarbij een federaal agent (bv. FBI, DEA) een lokale politieambtenaar tijdelijke federale bevoegdheden kan toekennen als ze samenwerken aan een zaak (vaak in zogenaamde Joint Task Forces), zodat deze mee kan assisteren buiten zijn eigen grondgebied. Hun dienstwapen daarentegen kunnen alle politieambtenaren (als ze dat willen) permanent dragen in gans de VS (ook al hebben ze geen bevoegdheid, dan is het ter wettige zelfverdediging). Deze wet, de LEOSA (Law Enforcement Officers Safety Act) Carry Law, kwam er in 2004 op initiatief van president George W.  Bush.

Zondag was opnieuw de dag voor sport, huiswerk en de blog. Deze morgen liepen we met een groepje 13,5 km op de Marine Corps Base over de Hill Trail (ik weet nu waarom het zo genoemd wordt, pittige bergjes). En vandaag kreeg ik mijn eerste punten terug voor één van de opdrachten (100% en een mooie feedback). Goed gestart dus 😄.

Challenge 1 is done

Halverwege week 2, tijd voor een nieuwe terugblik. Interessante cases deze week in de lessen 'Counterterrorism' en 'Crisis Incident Leadership', gevolgd door geanimeerde discussies bij 'Leadership".  De eerste huistaken werden ook al ingediend. Het is belangrijk een balans te vinden tussen huiswerk en sociale, netwerkactiviteiten. Ook uit deze laatste haal je echter zoveel en ga je de zaken toch ook van een ander perspectief bekijken. Gisteravond bv. was er een beklijvend gesprek met de Kosovaarse collega over de oorlog in voormalig Joegoslavië. Ook de verscheidenheid aan Amerikaanse collega's maakt het zo boeiend. Onze rooskleurige kijk dat de Amerikaanse politiediensten er zoveel beter voor staan, is vaak onterecht. We weten wel dat de 'law enforcement' hier een lappendeken is van plaatselijke politiediensten, 'state police' en federale diensten zoals de FBI. Maar wist je dat 75% van de Amerikaanse politiediensten minder dan 25 tot 30 politiemensen in dienst heeft? Het landschap is grofweg verdeeld in 'police departments' in de (grote) steden met een "chief of police" aan het hoofd die benoemd wordt door de burgemeester of gemeenteraad (city council), de "county" is een landelijke politiezone voor meerdere gemeenten geleid door een 'sheriff' (die verkozen wordt na een campagne zoals een politicus) en elke staat heeft dan nog één of andere vorm van "state police", soms ook "Rangers" of "State Troopers" genoemd. Deze laatste zijn soms enkel bevoegd voor de autosnelwegen (highways) of zijn soms ook een recherchedienst voor de staat omdat de kleine lokale politiediensten niet de mogelijkheden en middelen hebben om grote onderzoeken te voeren. Daarnaast zijn er honderden andere politiediensten voor universiteiten, natuurdomeinen, allerlei departementen (Department of Energy bv.) en vervoersmaatschappijen (bv. AMTRAK), ... Zeker niet minder gecompliceerd dan België dus. En vaak hebben ze middelen te weinig, lees budget. Bovendien verdienen ze vaak ook minder dan Belgische politiemensen en ze kunnen dan wel dikwijls vroeger op pensioen gaan (maar ook dat verschilt van departement tot departement), maar ze krijgen ook veel minder. Een ander voorbeeld: FBI-agenten hebben niet echt uren en werken voortdurend overuren, maar die worden niet betaald. Jaarlijks verlof: twee weken aaneensluitend groot verlof nemen is uitzonderlijk! Pruimtabak (chewing tobacco) is bij de politiemensen erg populair omdat het in veel departementen verboden is om te roken tijdens de diensturen!!! Over het muurtje kijken helpt de zaken te relativeren.

Klaar voor de start van de eerste challenge: 2400 meter

Elke woensdag start voortaan met een challenge. Vandaag was deze bescheiden: een cross van 2400 meter (deed me terugdenken aan ver verleden tijden, in het leger is 2400 m een vaste looptest). De challenges worden gelopen door de ganse sessie (237 personen), ook verschillende docenten komen meelopen. Leuk sfeertje dus en dat geeft adrenaline met als resultaat een zevende plaats 👊. Zeer tevreden en morgen waarschijnlijk zeer stijf 😅.

Met mijn Canadese collega Darren van de RCMP op Patch Night

Met mijn roommate Pete van Crystal Police Department (Minnesota) in de Hall of Honor

Op dinsdagavond was er Patch/Pin/Coin Night. Voor ons minder gekend: patches hebben we nog wel hier en daar, pins al veel minder en coins (zie enkele voorbeelden op de foto) is een gebruik dat hier wijd verspreid is, maar bij ons hoogst uitzonderlijk is. Veel volk, een gemakkelijke manier om aan de praat te geraken en veel souvenirs.

De namen beginnen kennen lukt langzaam aan beter, maar het helpt niet als bijna geen enkele Amerikaan zijn echte voornaam gebruikt: bijna elke voornaam wordt afgekort; Christopher is Chris, William is Bill, Donald is Don en Ronald is Ron, Joshua is Josh, Joseph is Joe, Michael is Mike ... En nog anderen gebruiken gewoon een totaal andere voornaam dan ze eigenlijk hebben.

Tijd voor huiswerk, maar de blog ging voor. First things first 😉

Lesweek 1 voltooid

Lesweek 1 zit erop. Het was een intensieve week en iedereen was uitgelaten als een kind op het einde van de schoolweek. Voor heel wat Amerikaanse studiegenoten betekent dit naar huis gaan naar de familie. Voor alle internationale studenten, maar ook heel wat US-collega's inclusief mijn eigen roommate, staat dit gelijk aan het eerste weekend op de Academy. De lesdagen vulden zich met hopen informatie en al enkele deadlines voor uit te voeren opdrachten. Op vrijdag namiddag kregen we een zeer interessante uiteenzetting van de FBI Behavioral Analysis Unit over 'Preventing Targeted Violence'. In het kort gezegd gaat het over 'active shooters' (AMOK) en hoe te voorkomen en het gebruik van 'Threat Assessments Units' om met verschillende actoren een potentiële 'active shooter' te benaderen en op te volgen. Zeer boeiend en het bracht mij onmiddellijk op ideeën voor een uiteenzetting voor onze politiezone als ik terug ben (geen idee wanneer ik daar tijd voor zal hebben 😅). Ook leerde ik van de collega's van New York City (NYPD) dat zij al in 1962 wetgeving kregen die een wettelijke reden om over te gaan tot een controle invoerde, wat bij ons pas kwam met de Wet op het Politieambt in 1992 (artikels 29 en 34). Zeer geanimeerde discussies ook over de stijl van 'policing', de interactie met het publiek en het afleggen van verantwoording. Leerrijk om zowel verschillen te zien in de USA, maar ook om vast te stellen dat Canada qua politiemodel dichter aanleunt bij de West-Europese landen dan bij de VS.

Netwerken op "the grove"

Gezien een belangrijk aspect van de opleiding netwerking is, organiseerde ik dan maar een netwerkavond voor residentiële studenten. En het was een groot succes: een lichtzwoele avond "on the grove" met op de achtergrond het geluid van de schietoefeningen van de Marines en op de voorgrond enkele Belgische bieren smeedde al stevige banden. Algemene hilariteit bij mijn antwoord op de vraag hoe ik aan al die Belgische bieren was geraakt: "Als klein landje is het belangrijk om goede vrienden te hebben." 😏 Een insider voor peloton 4: ik leer mijn collega's het begrip "TIME" kennen 😄. Voor de statistici: blonde Leffe was het populairst.

Ondertussen doe ik ook een beetje een antropologische studie van "de Amerikaan". Met een vertegenwoordiging uit alle staten en regio's heb ik een mooie verscheidenheid. De Amerikaan bestaat uiteraard niet, maar je kan wel probleemloos "de Europeaan" herkennen in de refter. De Europese collega's eten namelijk met mes en vork 😂. Qua eetetiquette bestaat "de Amerikaan" dus wel; van eender welke staat hij of zij komt, ze eten enkel met vork. Ze bijten liever een stuk uit een veel te groot stuk vlees dat hangt te bengelen aan hun vork, dan met mes en vork te eten. Als het echt niet lukt om de portie met de vork te verwerken, komt er uiteindelijk een mes aan te pas en dan liefst in de linkerhand.

Confederate Cemetery in Fredericksburg

Op zaterdag kunnen we uitslapen: uiteraard lukt dat niet en helpen enkele tassen (of beter gezegd 'mugs') koffie ons op weg. Gezien ik geïnteresseerd ben in cultuur en geschiedenis, leer ik graag wat bij over de plaatsen waar ik kom. Met een groep van vijf collega's bezochten we vandaag Fredericksburg op ongeveer 20 mijl van de Academy en een stadje gelegen op de frontlijn van de Amerikaanse burgeroorlog, die nog steeds haar sporen achterlaat bij de bevolking. We bezochten een kerkhof van de Geconfedereerde Staten ("de Zuiderlingen"). Bij de belangrijke Slag van Fredericksburg op 13 december 1862 werd de ganse stad in puin geschoten en vielen aan beide zijden meer dan 10.000 dodelijke slachtoffers. We bezochten het landhuis Chatham Manor, een voormalige plantage uit 1771, die vervolgens door de Noordelijken (de Unionisten) werd gebruikt als veldhospitaal. Een beklijvend stukje Amerikaanse geschiedenis.

Chatham Manor in Fredericksburg

Na een aardige week was het vandaag trouwens een koude, grijze dag met af en toe enkele sneeuwvlokken. Er was nog tijd om even te verbroederen met de "FBI Police", dit is de geüniformeerde politiedienst van de FBI die instaat voor de beveiliging van de gebouwen en terreinen. Eerst moet je wel voorbij de "Marine Corps Police", want de Academy ligt op een terrein binnen de Marine Corps Base.

US Marine Corps Police

FBI Police patch

Om deze "rustdag" af te sluiten, moet de was nog gedaan worden en ga ik nog een kilometer zwemmen in het zwembad van de Academy, waarna ik even uitblaas in de Edgar J. Hoover leeszaal in de bibliotheek. Hoover is hier nog zeer prominent aanwezig. Morgen staat een ganse dag huiswerk op het programma. Tot volgende week en bedankt voor de vele fijne reacties en berichten tot nu toe!

FBI Academy zwembad

Edgar J. Hoover leeszaal

Sport & Starbucks

Op dinsdagavond was er een verwelkomingsdiner voor onze ganse promotie: een groot buffet dat startte met een gebed. Dat was een nieuwe ervaring voor mij. Na twee dagen beginnen er al enkele banden gesmeed te worden en hoewel 232 namen kennen nog niet lukt, kent iedereen mijn naam al 😃. Daar was alleen een "mail to all" voor nodig kort voor mijn vertrek om vervoer te proberen vinden van Washington naar de Academy: ik vond vervoer en iedereen kent "Hans from Belgium" al, twee vliegen in één klap. Woensdag is de dag dat we op kruissnelheid komen en de introducties van de vakken zijn gestart. Het vak 'Critical Incident Leadership' ziet er veelbelovend uit: onze docent heeft 30 jaar ervaring bij de 'Crisis Negotiation Unit' en zal ons meenemen doorheen enkele van de grote incidenten die ze meegemaakt hebben. Ik ben vooral benieuwd naar de 'position papers' die we zullen leren maken. Het is een soort briefingsysteem om een stand van zaken te geven en nog belangrijker de "recommendations" - de voorstellen - om de situatie verder af te handelen.

Het was heel druk op de Academy vandaag, want het was Graduation Day voor een promotie nieuwe FBI-agenten. Veel familie op bezoek dus en ook de FBI-directeur zelf met een gans close protection team.

Na het middagmaal - slecht uur - hadden we onze eerste sportles, of 'gym' of 'PT' (physical training). Eerst meten, wegen en enkele lichamelijke geschiktheidstesten, waarna we de magische "one mile" (1600 meter) moeten lopen op de piste. Je moet slagen voor deze test om te mogen starten met het trainingsprogramma voor de befaamde of beruchte "Yellow Brick Road", een hindernissenparcours van 6 mijl (een goeie 9,5 km) op het einde van de opleiding, bekend uit de film 'Silence of the Lambs'. Het parcours is eigenlijk wel van de US Marine Corps en de FBI mag het gebruiken. De tijdslimiet voor de mannen op de mijl is 10 minuten (hou er rekening mee dat de leeftijdsvork van deze opleiding tussen eind 30 en eind 40 jaar ligt). Tijdens de selectieprocedure liep ik 7'20" en de drie weken voor het vertrek zorgde de griep ervoor dat het sporten terug stilviel, dus ik was benieuwd wat ik als tijd zou neerzetten. De sessie is onderverdeeld in vijf secties van elk ongeveer 45 personen - ik zit in sectie 4, dat moet wel als je uit peloton 4 komt 😏 - en de sportlessen doe je per sectie. De FBI heeft een zeer goede piste en toen het startsignaal weerklonk, kwam het competitiebeest een beetje terug los. Je moet toch een beetje waardig onze politiekleuren verdedigen: resultaat derde snelste tijd van mijn sectie met 6'46". Op de foto zie je het prachtige lockersysteem in de kleedkamers, gangen vol. En de douches, wel ik voelde me helemaal terug in het leger, met een gezamenlijke douchezaal voor ongeveer 50 man.

Na het lopen hadden we nog een lesblok waarvoor ik wel wat koffie kon gebruiken. Geen probleem, want het zouden geen Amerikanen zijn als er niet gewoon een Starbucks shop was tussen de leslokalen. 's Avonds sloten we af met een afzonderlijk diner voor de internationale studenten en hun roommates (50 personen dus) met de directie van de Academy. Daarna was er nog even tijd om met mijn buddy David de omgeving te verkennen en naar de Walmart te gaan in het nabijgelegen stadje Stafford. Je komt er vreemde huisdieren tegen die mee gaan winkelen.