Week 8 ging aan een rotvaart de deur uit. Terwijl de vriendschappen hechter worden, mist iedereen ook het thuisfront harder. Dikke proficiat voor mijn dochter trouwens die deze week haar bruine gordel haalde op de judomat! Het blijft boeiend om de Amerikaanse maatschappij te ontdekken: het land is veel complexer dan we ons zelfs kunnen voorstellen. Verrassend trouwens om te zien hoe hard elke Amerikaan zich identificeert met zijn eigen staat, ondanks dat de Amerikaanse vlag zo prominent aanwezig is. Wist je trouwens dat Texas als enige staat haar vlag (zie foto bovenaan) op dezelfde hoogte als de Amerikaanse vlag mag laten wapperen omdat Texas als enige staat ooit een onafhankelijk land was? Uit de gesprekken met mijn Canadese collega blijkt trouwens hoe verrassend Canada qua samenleving en politiemodel veel harder lijkt op Europa dan op de VS. Maar geen slecht woord over gastvrijheid: ik word telkens met open armen ontvangen, meegenomen, begeleid en zelfs bedankt om hier te zijn! Deze week stond Texas Night op het avondprogramma - een andere traditie tijdens elke sessie - waarbij de grote Texaanse vertegenwoordiging ons verwent met Texaans eten en drinken.
Ook het lesprogramma had terug enkele interessante momenten in petto o.a. met de bespreking en analyse van de
Alabama Bunker Hostagetaking waarbij een kind van 5 jaar gegijzeld werd door een gefrustreerde Vietnamveteraan in een zelfgebouwde bunker, totdat de jongen bevrijd werd door het FBI Hostage Rescue Team en waarbij de gijzelnemer gedood werd. Beklijvende casus. Enkele andere leermomenten waren een zaak waarbij een belangrijke server van het "dark net" werd uitgeschakeld (met linken naar Nederland) en een ex-maffialid die samen met zijn FBI 'runner' kwam getuigen. Boeiend om het verhaal te horen van iemand die opgroeide in het Italiaans milieu en hoe de rekrutering van de maffia verliep. Hier geen foto's of details, betrokkene getuigde tegen een maffiabaas en leeft nu verder onder een nieuwe identiteit i.k.v. het 'witness protection program'.
Deze week ook de belangrijke kwalificatie op de 'one mile' om te mogen starten aan de Yellow Brick Road tijdens de laatste week. Voor mij persoonlijk geen probleem (onder de 10 minuten voor mannen, onder 11'30" voor de dames): ik wou mijn tijd uit de eerste week (6'46") verbeteren en hoopte onder de 6 minuten te duiken (ondanks advies dat dit wellicht te ambitieus was, iemand die mij zeer goed kent, noemde het zelfs "gek" 😜). Ze had gelijk, ik finishte in 6'04". Na een eerste kreet van frustratie, dan toch blijdschap! Een vijfde tijd en vier Europeanen bij de eerste vijf, toch iets om fier op te zijn. Solidariteit is ook een belangrijk deel van de opleiding: op een avond na de lessen liep ik dus samen met nog enkele anderen ook nog eens de 5 km challenge opnieuw met een collega die deze nog moest inhalen. Veel stress ook deze week bij heel wat collega's die zich ingehaald zagen door de deadlines van heel wat opdrachten. Dit was het moment waarop een dwangmatige planneuroot zijn vruchten afwerpt 😅. Ondertussen lopen ook de resultaten vlotjes binnen. Ook daar telt het motto zoals tijdens de sportlessen: "Everything is a competition".
 |
| Forest Greens Golf Club |
 |
| Na de 'Murph' |
Het weekend was er eentje zonder roommate die even terugvloog naar het thuisfront. Maar aan vrienden en activiteiten geen gebrek. Ik liet me o.a. overhalen om te gaan golfen. Golfen? Is dat niet een rijkeluissport? Alvast minder in de VS en verrassend lastig en technisch; met een temperatuur van 28 graden en meer dan 80% vochtigheidsgraad ('s avonds waren er trouwens hevige onweders met grote overstromingen in de buurt van Baltimore, slechts 2 uren hier vandaan) zorgde dat voor een doorweekte outfit. Maar ik haalde de 18 holes, kon ook eens racen met een golfkar (boys and their toys 😆) en voor de kenners: ik slaagde erin een PAR-3 in effectief 3 slagen te putten. Voor de leken: een PAR-3 is een baan waar een ervaren golfer met slechts drie slagen de bal in de hole krijgt. Mijn coaches stonden erbij en keken ernaar 😂. For the record: puur geluk uiteraard en meestal had ik tussen de 8 en 12 slagen nodig (en miste de helft van de ballen), terwijl mijn golfmaten het in 5 à 7 slagen deden. But did it, got the T-shirt. Om week 9 te starten (nog één weekend, ik begin af te tellen in aantal weekends!) deden we met een aantal vrijwilligers (lees: gekken) de "Murph" challenge. Deze sportieve uitdaging herdenkt de in 2005 in Afghanistan gesneuvelde luitenant en Navy Seal Michael "Murph" Murphy, wiens favoriete workout was: één mijl lopen, 100 x optrekken (pull-ups), 200 x push-ups, 300 squats en eindigen met één mijl lopen. Normaal draag je ook een kogelwerend vest van 20 pound (9 kilo), maar wij deden het zonder. Hoe je de oefeningen doet, mag je kiezen: ideaal zijn serietjes en wij gingen voor 20 series van 5 x optrekken, 10 push-ups en 15 squats. Totale tijd 47'50". Crazy workout, maar damn good! Achteraf kijk je als een zombie (zie foto hoger) 😏.
 |
| Enkele "Murph" finishers |
 |
| Bedankje van de COPS Kids |
 |
| FBI National Academy 272 coin |
Deze week ook de belangrijke kwalificatie op de 'one mile' om te mogen starten aan de Yellow Brick Road tijdens de laatste week. Voor mij persoonlijk geen probleem (onder de 10 minuten voor mannen, onder 11'30" voor de dames): ik wou mijn tijd uit de eerste week (6'46") verbeteren en hoopte onder de 6 minuten te duiken (ondanks advies dat dit wellicht te ambitieus was, iemand die mij zeer goed kent, noemde het zelfs "gek" 😜). Ze had gelijk, ik finishte in 6'04". Na een eerste kreet van frustratie, dan toch blijdschap! Een vijfde tijd en vier Europeanen bij de eerste vijf, toch iets om fier op te zijn. Solidariteit is ook een belangrijk deel van de opleiding: op een avond na de lessen liep ik dus samen met nog enkele anderen ook nog eens de 5 km challenge opnieuw met een collega die deze nog moest inhalen. Veel stress ook deze week bij heel wat collega's die zich ingehaald zagen door de deadlines van heel wat opdrachten. Dit was het moment waarop een dwangmatige planneuroot zijn vruchten afwerpt 😅. Ondertussen lopen ook de resultaten vlotjes binnen. Ook daar telt het motto zoals tijdens de sportlessen: "Everything is a competition".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten